“Het antwoord ligt in het onbekende” is een uitspraak waar ik mijzelf helemaal in kan vinden. Soms moet je niet zoeken, want dan vind je het juist niet. Zo ook met deze cd van Ben Bedford. Ik besteed veel energie om werk van (onbekende) artiesten te vinden die zich onderscheiden, en dan vooral weten te imponeren met integer en emotioneel materiaal. Bedford werd mij zo in de schoot geworpen, en dan juist ben ik vaak ietwat huiverig. Onterecht blijkt na beluistering! Lincoln’s Man is al een tijdje beschikbaar, maar kent zijn verschijning op de Europese markt per 1 september. Het leuke van dit album schuilt hem in wat ik noem het paradox effect. Ben’s CD valt niet op door een uitzonderlijke productie, of een unieke bijdrage van een beroemde collega artiest, maar blinkt uit door eenvoud. Waarom moeilijk doen, zoek het dicht bij jezelf moet deze artiest gedacht hebben.

Lincoln’s Man lijkt wel een fotografische weergave aan melodieën die een pijnlijke periode uit de Amerikaanse geschiedenis blootleggen. Ben Bedford heeft geschiedenis gestudeerd, en zijn titel als professor gehaald aan de Universiteit van Illinois. Gefascineerd door de zuidelijke geschiedenis heeft Ben 10 uitgebalanceerde sfeertekeningen toevertrouwd aan deze zeer integere plaat. Qua instrumentatie zit ik overigens al helemaal op het puntje van mijn stoel, want het is een aaneenschakeling aan traditionele instrumenten, die zorgvuldig deze plaat van hun warmte voorzien. Zit werkelijk ultiem te genieten van de wijze waarop deze singer songwriter een unieke eenheid heeft gesmeed binnen iedere individueel nummer. Persoonlijke verhalen uit de Amerikaanse Burgeroorlog worden door Ben Bedford’s stem als het ware van een gedetailleerde menselijke ondertiteling voorzien.

Tekst en instrumentatie zijn hier een ultieme combinatie, waarbij ook de harmonieuze vocalen schitterend aanvullen. Daarnaast veel banjo, dobro en resonator slide gitaar – het handelsmerk van Chas Williams – die veelvuldig de songs opluistert met zijn virtuoze aanwezigheid. Chas Williams zal bij de insider ongetwijfeld bekend zijn als de rechterhand van Nanci Griffith, Maura O’Connell, maar ook Wynonna Judd. Hij en Ben zijn gezamenlijk verantwoordelijk voor de eindproductie van dit werkelijk schitterende Amerikaanse muzikale document. Lincoln’s Man is een fenomenaal en volwassen product die wel iets meer onder de aandacht van de media geschoven mag worden. Ik lees ter afsluiting van deze recensie op de valreep dat deze tot dusverre voor mij onbekende alweer een nieuw project heeft afgerond; Land of the Shadows. Helaas niet onbekend meer, maar allerminst onbemind. Daar moet ik meteen het mijne van weten, daar ga ik beslist geen jaar op wachten. Lincoln’s Man kan ik niet genoeg aanbevelen. Bijzonder plaatje!